تنهاترین سردار

درود بر تو اى‌ سرورم‌ اى‌ ابامحمد حسن‌ بن‌ على‌ آن‌ راهنماى‌ راه‌ یافته‌ و رحمت‌ خدا و
برکات‌ او درود بر تو اى‌ ولى‌ و نماینده‌ خدا و فرزند اولیائش‌ درود بر تو اى‌ حجت‌
خدا و فرزند حجت‌هاى‌ او درود بر تو اى‌ برگزیده‌ خدا و فرزند برگزیدگانش‌ سلام‌ و
درود بر تو اى‌ جانشین‌ خدا و فرزند جانشینانش‌ و پدر جانشین‌ او درود بر تو اى‌
خاتم‌ پیامبران‌ درود بر تو اى‌ فرزند آقاى‌ اوصیاء درود بر تو اى‌ فرزند امیرمؤمنان‌
درود بر تو اى‌ فرزند بانوى‌ بانوان‌ جهانیان‌ درود بر تو اى‌ فرزند پیشوایان‌ درود بر
تو اى‌ فرزند اوصیاء راهنمایان‌ درود بر تو اى‌ عصمت‌ و نگهبان‌ پرهیزکاران‌ درود بر
تو اى‌ امام‌ رستگاران‌ درود بر تو اى‌ اساس‌ اهل‌ ایمان‌ درود بر تو اى‌ گشایش‌ قلب‌
اندوهناکان‌ درود بر تو اى‌ وارث‌ پیامبران‌ برگزیده‌ خدا درود بر تو اى‌ خزینه‌دار
علم‌ وصى‌ رسول‌ خدا درود بر تو اى‌ دعوت‌کننده‌ به‌ احکام‌ و قوانین‌ خدا درود بر تو اى‌
گویاى‌ به‌ کتاب‌ خدا درود بر تو اى‌ حجت‌ حجتهاى‌ الهى‌ درود بر تو اى‌ راهنماى‌
امت‌ها درود بر تو اى‌ ولى‌ و سرپرست‌ نعمتها درود بر تو اى‌ گنجینه‌ دانش‌ درود بر
تو اى‌ کشتى‌ بردبارى‌ درود بر تو اى‌ پدر امام‌ منتظر که‌ عیان‌ است‌ براى‌ خردمند حجت‌
او و معرفت‌ او به‌ یقین‌ ثابت‌ و مبرهن‌ است‌ آنکه‌ در پرده‌ است‌ از دیده‌ ستمکاران‌
و نهان‌ است‌ از دولت‌ و حکومت‌ فاسقان‌ و بازگردانید پروردگار ما بوسیله‌ او اسلام‌
ناب‌ و تازه‌ را بعد از گرفتگى‌ و فرسودگى‌ و قرآن‌ را نو و تازه‌ پس‌ از کهنگى‌ و
پژمردگى‌ گواهم‌ اى‌ مولا و سرورم‌ که‌ تو بدرستى‌ به‌پا داشتى‌ نماز را و ادا کردى‌ زکوة‌
را و امر به‌ معروف‌ کردى‌ و نهى‌ از منکر نمودى‌ و دعوت‌ کردى‌ به‌ سوى‌ راه‌
پروردگارت‌ با کلام‌ حکمت‌آمیز و با پند و اندرز نیکو و پرستیدى‌ خدا را خالصانه‌ تا
آخر عمرت‌ از خدا درخواست‌ مى‌نمایم‌ به‌ آن‌ شأن‌ و مقامى‌ که‌ نزد او دارید که‌ بپذیرد
زیارت‌ مرا از شما و قدردانى‌ نماید کوششم‌ را به‌ سوى‌ شما و اجابت‌ فرماید دعایم‌
را بوسیله‌ شما و قرار بدهد مرا از یاوران‌ حق‌ و پیروان‌ و همراهانش‌ و دوستانش‌ و
دوست‌دارانش‌ و درود بر تو و رحمت‌ خدا و برکات‌ او
خدایا درود فرست‌ بر آقاى‌ ما محمد و خاندان‌ محمد و درود فرست‌ بر حسن‌ بن‌ على‌
راهنماى‌ بسوى‌ دین‌ تو و دعوت‌ کننده‌ به‌ سوى‌ راه‌ تو پرچم‌ هدایت‌ و راستى‌ و چراغ‌
تقوى‌ و معدن‌ گوهر خردمندى‌ و جایگاه‌ فرزانگى‌ و باران‌ رحمت‌ بر مردم‌ و ابر
حکمت‌بار و دریاى‌ پند و اندرز و وارث‌ پیشوایان‌ و گواه‌ بر امت‌ که‌ معصوم‌ و
پاکند از هر گناه‌ و منزه‌ از هر نقص‌ و با فضیلت‌ و مقرب‌ درگاه‌ خدا و پاکیزه‌ از
پلیدى‌ آنچنانکه‌ به‌ ارث‌ دادى‌ به‌ او علم‌ قرآن‌ را و الهام‌ کردى‌ او را فرجام‌ داورى‌
و سخنورى‌ و نصب‌ کردى‌ او را نشانه‌اى‌ براى‌ اهل‌ قبله‌ خود و قرین‌ ساختى‌ طاعت‌ او را
به‌ پیروى‌ خودت‌ و واجب‌ نمودى‌ دوستى‌ او را بر همه‌ آفریدگانت‌ خدایا چنانکه‌
بازگشت‌ نمود نیکویى‌ و بى‌آلایشى‌ در یگانگى‌ تو و نابود کرد کسانیکه‌ فرو رفته‌ بودند
در تشبیه‌ تو به‌ مخلوق‌؟ و طرفدارى‌ و حمایت‌ کرد از اهل‌ ایمان‌ به‌ تو پس‌ رحمت‌
فرست‌ پروردگارا بر او رحمتى‌ که‌ او را به‌ مقام‌ خاشعان‌ رساند و بالا برد او را در
بهشت‌ به‌ درجه‌ جدش‌ خاتم‌ پیغمبران‌ و برسان‌ او را از جانب‌ ما تحیت‌ و سلام‌ و عطا
کن‌ از آستان‌ خودت‌ در دوستى‌ او بخشش‌ فزون‌ و احسان‌ و آمرزش‌ و خوشنودى‌ را زیرا
تویى‌ صاحب‌ فضل‌ و رحمت‌ بزرگ‌ و نعمتى‌ گرانمایه‌
اى‌ همیشه‌ اى‌ پاینده‌ اى‌ زنده‌ اى‌ پایدار اى‌ برطرف‌ کننده‌ گرفتارى‌ و اندوه‌ و اى‌
گشاینده‌ غم‌ و اى‌ برانگیزنده‌ رسولان‌ و اى‌ که‌ وعده‌هایت‌ همه‌ راست‌ است‌ و اى‌ زنده‌
که‌ نیست‌ معبودى‌ جز تو توسل‌ جویم‌ به‌ درگاهت‌ و به‌ حبیب‌ و دوست‌ تو محمد و وصى‌
محمد على‌ پسر عمش‌ و دامادش‌ بر دخترش‌ آنکه‌ پایان‌ دادى‌ بوسیله‌ آن‌ دو شریعت‌ها
را و گشودى‌ به‌ آن‌ دو در فهم‌ تأویل‌ و پیش‌ درآمد و رازهاى‌ قرآن‌ را درود فرست‌ به‌
آن‌ دو یک‌ نوع‌ درودى‌ که‌ گواهش‌ باشند اولین‌ و آخرین‌ و آنهایند موجب‌ نجات‌
دوستان‌ و شایستگان‌ و توسل‌ جویم‌ به‌ فاطمه‌ زهرا مادر ائمه‌ و امام‌ راهنمایان‌ و
بانوى‌ بانوان‌ جهانیان‌ که‌ شفاعت‌ کنند درباره‌ شیعیان‌ اولادش‌ که‌ پاکند همه‌ و رحمت‌
فرست‌ بر او رحمت‌ همیشگى‌ و پایان‌ناپذیر جاویدان‌ تا پایان‌ روزگار و توسل‌ جویم‌ به‌
درگاه‌ تو به‌ حسن‌ آن‌ پسندیده‌ پاک‌ و پاکیزه‌ و حسین‌ ستم‌دیده‌ پسندیده‌ نیک‌ پرهیزکار
دو آقاى‌ جوانان‌ اهل‌ بهشت‌ و دو بهترین‌ امام‌ خیرخواه‌ دو پاکیزه‌ دو پرهیزکار دو
آقاى‌ با نظیف‌ و پاک‌ دو شهید و دو ستم‌دیده‌ دو کشته‌ شده‌ در راه‌ حق‌ درود فرست‌ بر
آن‌ دو تا برآید آفتاب‌ و فرو شود درودى‌ پیوسته‌ و پشت‌ سر هم‌ و توسل‌ مى‌جویم‌
بدرگاه‌ تو به‌ على‌ بن‌ الحسین‌ آقاى‌ عابدان‌ و مستور از ترس‌ ستمکاران‌ و به‌ محمد بن‌
على‌ باقر آن‌ امام‌ پاک‌ و نور درخشان‌ آن‌ دو امام‌ بزرگ‌ کلید برکت‌ها و دو چراغ‌
تاریکیها و درود فرست‌ بر آن‌ دو بزرگوار تا درآید شب‌ و روشن‌ شود روز رحمتى‌ در
صبح‌ و شام‌ و توسل‌ مى‌جویم‌ به‌ تو به‌ جعفر بن‌ محمد آن‌ راستگوى‌ از طرف‌ خدا و گویا و
سخنور در دانش‌ خدا به‌ موسى‌ بن‌ جعفر بنده‌ شایسته‌ در خود و آن‌ وصى‌ خیرخواه‌ که‌ هر
دو امام‌ و راهنما و راه‌ یافته‌ و وافى‌ و کافى‌ بودند درود فرست‌ بر آن‌ دو بزرگوار
تا تسبیح‌ گوید تو را فرشته‌ و به‌ حرکت‌ درآید براى‌ تو چرخى‌ درودى‌ که‌ برایت‌ و
افزون‌ شود و فانى‌ و نابود نشود هرگز و توسل‌ مى‌جویم‌ به‌ تو به‌ على‌ بن‌ موسى‌ الرضا و
به‌ محمد بن‌ على‌ مرتضى‌ دو امام‌ پاکیزه‌ و برگزیده‌ درود بر آن‌ دو امام‌ بزرگوار تا
روشن‌ باشد بامدادى‌ و دائم‌ و باقى‌ است‌ درودى‌ که‌ برافرازد آن‌ دور بسوى‌ خوشنودیت‌
در مراتب‌ اعلى‌ از بهشت‌ تو و توسل‌ مى‌جویم‌ بدرگاه‌ تو به‌ على‌ بن‌ محمد رهبر و حسن‌
بن‌ على‌ آن‌ دو راهنما و آن‌ دو قیام‌ کنندگان‌ به‌ امر بندگانت‌ و آزموده‌ به‌ رنج‌ و
سختیهاى‌ هول‌انگیز و پر هراس‌ و آن‌ دو شکیبا در مقابل‌ کینه‌هاى‌ لغزاننده‌ رحمت‌
فرست‌ بر آنها معادل‌ پاداش‌ صابران‌ و برابر ثواب‌ رستگاران‌ درودى‌ که‌ آماده‌ کنند
براى‌ آنها مقام‌ بلندى‌ را و توسل‌ مى‌جویم‌ به‌ تو اى‌ پروردگار به‌ امام‌ ما و محقق‌
زمان‌ ما آن‌ روز وعده‌ داده‌ شده‌ و آن‌ گواه‌ گواهى‌ شده‌ و آن‌ نور درخشنده‌تر و تابش‌
روشن‌تر و آن‌ یارى‌ شده‌ به‌ رعب‌ و ترس‌ و پیروز یافته‌ با سعادت‌ درود فرست‌ بر او
به‌ تعداد میوه‌ها و برگهاى‌ درخت‌ و اجزاء ریگها به‌ شماره‌ موها و گرگ‌ها و به‌ عدد
آنچه‌ فراگیرد به‌ او دانش‌ تو و بشمارد کتاب‌ (تدوین‌ و تکوین‌ تو) رحمتى‌ که‌ غبطه‌
خورند بدان‌ اولین‌ و آخرین‌ خدایا محشور نما ما را در گروه‌ او و نگاه‌ بدار ما را
بر اطاعت‌ او و پاسدارى‌ نما به‌ دولت‌ او و هدیه‌ و تحفه‌ ده‌ به‌ ما به‌ ولایت‌ او و
یارى‌ کن‌ ما را بر دشمنان‌ ما به‌ عزت‌ او و قرار ده‌ ما را اى‌ پروردگار از
توبه‌کاران‌ اى‌ مهربانترین‌ مهربانان‌ خدایا براستى‌ ابلیس‌ متمرد و سرکش‌ لعنتى‌
همانا از تو نظر خواست‌ براى‌ گمراه‌ نمودن‌ خلقت‌ و تو مهلت‌ دادى‌ او را و از تو
فرصت‌ خواسته‌ براى‌ گمراه‌ کردن‌ بندگانت‌ پس‌ مهلتش‌ دادى‌ از جهت‌ دانش‌ قدیمت‌
درباره‌ او و اکنون‌ آشیانه‌ گروه‌ و لشکر او و زیاده‌ شده‌ و ازدحام‌ کرده‌ سپاهیانش‌ و
پراکنده‌ شدند دعوت‌ کنندگان‌ او در اطراف‌ زمین‌ و مبلغین‌ او گمراه‌ کردند بندگان‌
تو را دسته‌ دسته‌ و گروههاى‌ پراکنده‌ و حزبها و دسته‌جات‌ سرکش‌ و همانا خودت‌ وعده‌
دادى‌ به‌ کندن‌ ریشه‌ او و بر هم‌ زدن‌ دستگاهش‌ نابود نما اولادش‌ و سپاه‌ او و پاک‌
گردان‌ کشورهاى‌ خود را از بدعتها و اختلافى‌ که‌ به‌ وجود آورده‌ و راحت‌ کن‌ بندگان‌
خود را از روشها و قیاسهایش‌ و قرار بده‌ روزگار بدى‌ براى‌ آنها و بگستران‌ عدل‌ خود
را و پدید آر دین‌ خود را و نیرو ده‌ دوستانت‌ را و سست‌ نما دشمنانت‌ را و واگذار
سرزمینهاى‌ شیطان‌ و سرزمینهاى‌ دوستانش‌ را به‌ اولیاء خود و جاویددار آنها را در
دوزخ‌ و بچشان‌ آنها را از عذاب‌ دردناک‌ و مقرر دار لعنت‌هاى‌ خود را که‌ به‌ ودیعت‌
نهاده‌اى‌ در جاهاى‌ نحس‌ آفرینش‌ و زشتیهاى‌ طبیعت‌ بر سر آنها فروبار که‌ موکل‌ بر
آنها گردند و جارى‌ کردند در میان‌ آنها هر صبح‌ و شام‌ و هر چاشتگاه‌ و پسین‌
پروردگارا عطا کن‌ به‌ ما در دنیا حسنه‌ و در آخرت‌ حسنه‌اى‌ و نگهدار ما را به‌ رحمت‌
خودت‌ از عذاب‌ آتش‌ اى‌ مهربانترین‌ مهربانان‌

حسین آئینه نور خدائی است           

                                            وجودش عین مصباح‌الهدایی است
اگر قرآن ناطق مرتضی بود                  

                                                    حسین ایجاز آن در نینوا بود
بخوان اجمال و تفضیل امامان                           

                                              زخم یک جرعه زن با تشنه‌کامان
گرین یک جرعه از جام حسین است      

                                          نصیبت نور آفاق و شین و عین است
بنازم شور مرکب راندنش را               

                                                     فراز نیزه قرآن خواندنش را
عبورش را ز خط آتش و خون               

                                                 حضورش را در اوج هفت گردون
سپرافکندن شب را به پایش               

                                                  طلوع صبح را در چشمهایش
غبار سم اسبش چون که خیزد           

                                              به مستی سرمه در چشم تو ریزد
شهامت شرح قاموس حسین است     

                                             شجاعت آستان بوس حسین است

 یا حق امام حسن مجتبی پشت وپناه تون

« و لقد عجبت من صبرک ملائکة السماوات»

« از شکیبایی تو در برابر رخدادهای عظیم و مصائب بزرگ، فرشتگان آسمان ها شگفت زده شدند.»

آری! شکیبایی حسین به گونه ای بود که فرشتگان آسمان ها را شگفت زده کرد. شرایط سخت او ا در نظرت ترسیم کن،  آن گاه که با زخم های بی شمار و فرق شکافته و پیشانی شکسته و سینه در هم کوبیده و سوراخ سوراخ شده از تیر سه شعبه بر ریگ های تفتیده نینوا افتاده است و در همان حال تیرهای ستم در گلو و حلق و گردنش فرو نشسته، زبان از شدت عطش مجروح و جگر شعله ور و لب ها خشک است. قلب مبارکش از سویی با دیدن انبوه شهیدان بر خون طپیده اش سوخته و از دگر سو، با نظاره بر خاندان محاصره شده اش، سخت بریان و در تب و تاب است. دست مبارک با ضربات شقاوت پیشه ای قطع و نیزه ای بر انتهای پایش نشسته و محاسن و سر و صورت به خون آغشته است. در همان شرایط از یک طرف فریاد دادخواهی خاندانش را می شنود و از طرف دیگر صدای شادمانی و شماتت دشمنان را. چون چهره از خاک بر می دارد و دیده به این سو و آن سو می گشاید، پیکرهای به خون آغشته ای را می نگرد که در کنار هم چیده شده اند، ولی با همه این پیشامدهای سنگین و مصائب بزرگ و طاقت فرسا، چون کوهی ثابت و استوار، بر موضع بر حق و قهرمانه اش ایستاده است؛ نه آهی می کشد، نه دریغی می دارد و نه یک قطره اشک ضعف، در برابر دشمن می ریزد، و تنها زیر لب زمزمه دارد که:

« صبراً علی قضائک، لا معبوداً سواک، یا غیاث المستغیثین!»

« بار خدایا! من در برابر حکم تو شکیبایم! جز تو معبودی نیست، ای فریادرس دادخواهان.»

در شرایطی که پس از شهادت انبوه یاران و برادران و  فرزندان، به خاطر دفاع از ارزش های آسمانی سخت مظلوم واقع و تنها مانده بود و زمین با آن گستردگی اش بر او تنگ شده و از هر جهت در محاصره قرار گرفته و در میان خیمه هایش جز زنان و کودکان و بزرگ مردی بیمار و بی دفاع، کسی نمانده بود، خویشتن را تنها می نگریست و مردان خاندانش را به خون طپیده و زنان و کودکان را در امواج گرفتاری مصائب که برخی را تشنگی از پا در آورده و برخی در آستانه مرگ بودند. همواره خانانش را به صبر و شکیبایی سفارش می کرد.

در این شرایط سخت، امام حسین(ع) آهنگ ترک دیار و شتافتن به سوی یار را داشت، رو به خیمه کرد و به آنان فرمود:« برای اسارت آماده شوید و به شکیبایی قهرمانانه کمر ببیندید.» آن گاه که می خواست از آنان جدا شود، دخت خردسال و گرانمایه اش که سخت به او مهر می ورزید با فریادی دردآلود و سری برهنه خود را به پدر رسانید و دامانش را گرفت و گفت: آهسته تر! آهسته تر! ... پدر جان اینک شکیبا باش! تا از تماشای چهره ملکوتی ات آخرین زاد و توشه را برگیریم. چرا که احساس می کنم اینک آخرین وداع و آخرین دیدار است و دیگر ملاقاتی در دنیا نخواهد بود.

بسم رب المهدى

...بى شک روز ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) روز شکوه مندى است که بسیارى در اشتیاق آن صبر تلخى را تحمل کرده اند روز عظیمى که خواسته هاى دلهاى دلدادگان آن لقا را، برآورده مى شود روزى است، روشن و آفتابى دور از سردى ها و ظلمت ها و جمودها و انجمادها... روز حاکمیت مطلقه دین خدا، روز قصد و عدل، روز اسلام...

اگر او بیاید پیماران خوب مى شوند، ضعیفان قدرت مى یابند، دلها استوار مى گردد، هرکس خود را به توان آن سیصد نفر مى بیند آن راز که ستمدیدگان جهان نفس راحت مى کشند شمشیر ایمان را بر گردن کفر مى بینند و مى بینند که عزّت و سربلندى از آن خدا و مؤمنان است. آن روز، روز خلاص و نجات است، روز فتح بزرگ و پیروزى نهایى است، روز حکومت صالحان و امامت مستضعفان است روز استخراج گنجهاست... و روز فتح شهرهاى شرک و سقوط پایگاه هاى کفر است.

دولت مهدى(علیه السلام) دولت حق و اسلام است و یاران و هوادارانش از استوارترین، باوفاترین، صادق ترین یارانند. قلبشان چون پاره اى فولاد، اندیشه هایشان روشن و عقلشان کامل خواهد شد و مهدى مى آید رایت اسلام در دست، زبور داود در بر، مشعل هدایت در پیش، «تابوت سکینه» همراه، عصاى موسى در کف... پرچم پیامبر را مى گشایند، سپاه رعب از هر طرف؟ یارى او را در عمل مى شوند.

وقتى او بیاید؟ ثار محمد(صلى الله علیه وآله وسلم) را تبیین مى کند و با صلاح، دشمنان خدا و دین خدا را به هلاکت مى رساند. پهنه زمین را همان گونه که از ستم پر شده است از عدل و داد مى کند فرشتگانى از سوى خدا یار او هستند. جبرئیل و میکائیل و اسرافیل جان بدار او داده و به نفع او عمل کنند. آن گاه حرم را به کتاب خدا و سنّت رسول اللّه و «ولایت» را فرا مى خواند و از هر مسلمانى براى نفع باطل و احقاق حق یارى مى طلبد. اولین آیه اى که بر زبان مى آورد این است: (بقیة اللّه خیر لکم اِن کنتم مؤمنین

اینم یه لینک صوتی از مداح هیئت مون محمد رضا منصوری

تو ای عشق و...

یا حق امام حسن مجتبی پشت و پناه تون

دوستی مان بی صدا بود. بی صدا تر از بال زدن های فرشتگان. در عالم خیال, فرشته کوچکی بودم که دلتنگی برایم معنا نداشت. عشق و نور و امید بند بند وجودم را در احاطه خود داشت. سرخی معنای سرخ بودن می داد و ولاغیر. دنیا همه سبز بود و نیلی پرتو بودنش. انتظارو وصالم تواما شیرین بود. شیرین تر و گواراتر از شهد و عسل.

اما چنان که پرده خیال را کنار زدند و کره خاکی را با تمام سیاهی هایش نشانم دادند, بالهایم را یکی یکی چیدند, ان هم در پاییزی که فکرش را نمی کردم. می خواستم به خود بقبولانم که برای پر کردن دایره باورم از رنگ سرخ و سبز و نیلی, رنگی پررنگ تر از سفید وجود ندارد. سفیدی که دوستی ان را مهیا می کرد, عشق ان را پررنگ می کرد, وانتظار ان را جلا می بخشید. اولش باورم نمی شد. یعنی به نفعم بود که باورم نشود.اما چه کنم که باورم نیمه پر شد! ابتدا که شروع به نگاشتن کردم, والفبای انتظار را بر روی کاغذ پیاده نمودم, گمان می کردم خیالم به حقیقت پیوسته. فکر می کردم همدمی را که همیشه به دنبالش بودم, تا نامه های سر به مهرم را به دست امانتدارش بسپارم و روانه صاحب نامه اش کنم را یافته ام. با خود می گفتم, حالا دیگر احساس دلتنگی نمی کنم. و تمام گفته ها و نا گفته هایم را با همدل و همرازم یکی می کنم. اما... اما نمیدانم, چرا پاییز دلم این قدر زود امد. زودتر از بهار, وزود تراز وقت درو.عشق ها و نورها که همبازی خیالات و اوهام در دنیای زیباییها بودند جای خود را به غمی سنگین در دنیای خاکی ادم بزرگها داده بودند. گاهی این غم چنان بر کناره های احساسم می کوبید که من ابری می شدم و می خواستم ببارم. واین باریدن, سر فصل حاصلخیزی و بهاری زیبا به دنبال داشت.

در این کره خاکی پر از جدایی ها و فراق ها, پر از نا ملایمات و از یاد بردنها , پر از خاطره ها و پند ها و بر باد دادن ها, چه باک از تنهایی و فراق؟

یگانه چیزی که تاریکی و خلوت خلا را گلستانی از گلهای یاس و شقایق و نرگس می کرد, انتظار بود. انتظار...

انتظاری که همه از دست رفته ها را دوباره نوید امدن می داد. پاییز کهنسال را نوید بهار و بهار شدن می داد. سیاهی ها را نوید سرخ شدن, سبز دیدن, ونیلی چشیدن.

هم اکنون نیز به این امید سرفصل ها را یکی پس از دیگری می گشایم که انتظار از یاد رفته را دوباره به دلهای سیاه اندودمان باز گردانیم و خیال های شیرین و ناب کودکی مان را حقیقت زندگی جوانی مان نماییم

آماده تبادل لینک با همه وبلاگ های مذهبی هستیم

یا حق امام حسن مجتبی ع پشت وپناه تون