تنهاترین سردار

آفتاب حسن

 
بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست
بگشای لب که قند فراوانم آرزوست 
ای آفتاب حسن برون آ، دمی زابر
کان چهره مشعشع تابانم آرزوست 
در دست هر کسی هست ز خوبی قراضه ها
آن معدن ملاحت و آن کانم آرزوست 
یعقوب وار واسفاها همی زنم
دیدار خوب یوسف کنعانم آرزوست 
زین همرهان سست عناصر دلم گرفت
شیر خدا و رستم دستانم آرزوست 
جانم ملول گشت ز فرعون و ظلم او
آن نور روی موسی عمرانم آرزوست 
دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر
کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست 
گفتند یافت می نشود جسته ایم ما
گفت آنکه یافت می  نشود آنم آرزوست 
هر چند مفلسم نپذیرم عقیق خرد
کانِ عقیق نادر ارزانم آرزوست 
پنهان ز دیده ها و همه دیدها از اوست
آن آشکار صنعت پنهانم آرزوست 
خود کار من گذشت زهر آرزو و آز
از کان و از مکان پی ارکانم آرزوست 
گوشم شنید قصد ایمان و مست شد
کو قسم چشم صورت ایمانم آرزوست. 
مولانا جلال الدین محمد بلخی
یا حق امام حسن مجتبی علیه السلام پشت وپناه تون