تنهاترین سردار

سفره دار مدینه

طلیعه سخن:
درنیمه رمضان سال دوم یا سوم1 هجری ستاره‏ای دیگر در آسمان امامت و ولایت بدرخشید و با نور خود جهان را منوّر ساخت. پس از تولّد، حضرت فاطمه علیها‏السلام او را برای نام گذاری خدمت امیر المؤمنین علیه‏السلام آورد، آن حضرت فرمود: من در نام گذاری او بر رسول خدا پیشی نمی‏گیرم. پس او را به نزد رسول اللّه صلی‏الله‏علیه‏و‏آله آوردند، ایشان فرمودند: من در نام گذاری او برخداوند عزّوجل پیشی نمی‏گیرم. در این هنگام خداوند به جبرئیل فرمود: محمّد صلی‏الله‏علیه‏و‏آله صاحب فرزندی شده، فرود آی و به او سلام برسان و تبریک بگو و بگو که علی علیه‏السلام نسبت به تو به منزله هارون نسبت به موسی علیه‏السلام است، پس نام فرزند هارون را بر او بگذار. جبرئیل فرود آمد و پس از ابلاغ سلام و تبریک، عرض کرد: خداوند به تو امر کرده که نام فرزند هارون را بر او بگذاری. حضرت صلی‏الله‏علیه‏و‏آله فرمود: نام او چه بوده است؟ عرض کرد: «شبَّر». حضرت فرمود: زبان ما عربی است. جبرئیل عرض کرد: پس نام او را «حسن» بگذار، و پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله نیز چنین کرد.2

کنیه ایشان ابو محمّد» است و برخی از القابشان عبارتند از: «سیّد، مجتبی، سبط، الامین، الحجّة، البِرّ، التّقی، الزّکی و الزّاهد».3

ایشان هفت سال و اندی از دوران کودکی خویش را در دامان شریف رسول خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله سپری کردند و پس از آن 30 سال یاوری صدیق برای پدر گرامی خویش بودند و پس از شهادت امیر مؤمنان علیه‏السلام 10 سال عهده دار امامت شیعیان گردیدند.

سرانجام معاویة - لعنة‏اللّه علیه - با فریفتن «جعده»، همسر آن حضرت و اعطای صدهزار درهم و وعده ازدواج با فرزند خود یزید، امام علیه‏السلام را مسموم ساخت وایشان پس از 40 روز بیماری در آخر صفر سال 50 هجری مظلومانه به شهادت رسیدند.4

دوران امامت آن حضرت با دوران خلافت یکی از پلیدترین و در عین حال زیرک‏ترین خلفای بنی امیه مقارن بود. معاویة بن ابی سفیان که بازور و نیرنگ حاکمیت خود را تثبیت کرده بود، برای توسعه و بسط حکومت خود از هیچ اقدامی فروگذاری نمی‏کرد، و از آنجا که خاندان اهل بیت علیهم‏السلام و شیعیان آنان را مانع اصلی بر سر راه خود می‏دید، به روشهای گوناگون به خشونت و ظلم و جنایت نسبت به آنان اقدام می‏کرد. ابن ابی الحدید از علمای اهل سنت می‏نویسد: شیعیان در هرجا که بودند به قتل می‏رسیدند، بنی امیّه دستها و پاهای اشخاص را به احتمال اینکه از شیعیان هستند می‏بریدند و هرکس که معروف به دوستداری و دلبستگی به خاندان پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله بود زندانی می‏شد و اموالش به غارت می‏رفت و خانه‏اش ویران می‏شد.5

ابن جریر طبری از مورّخین اهل سنّت از قول ابوسوار عدوی می‏گوید: سمرة‏بن جندب که جانشین زیاد بن پدیده‏های جهان محکوم به یک سلسله قوانین ثابت و سنتهای لایتغیّر الهی می‏باشند و خداوند متعال جهان را بر چهارچوب معینی قرار داده که گردش کارها هرگز بیرون از آن انجام نمی‏شود.

ابیه در بصره بود، در بامداد یک روز چهل و هفت نفر از بستگان مرا کشت که همگی حافظ قرآن بودند.

سفره دار مدینه

طلیعه سخن:
درنیمه رمضان سال دوم یا سوم1 هجری ستاره‏ای دیگر در آسمان امامت و ولایت بدرخشید و با نور خود جهان را منوّر ساخت. پس از تولّد، حضرت فاطمه علیها‏السلام او را برای نام گذاری خدمت امیر المؤمنین علیه‏السلام آورد، آن حضرت فرمود: من در نام گذاری او بر رسول خدا پیشی نمی‏گیرم. پس او را به نزد رسول اللّه صلی‏الله‏علیه‏و‏آله آوردند، ایشان فرمودند: من در نام گذاری او برخداوند عزّوجل پیشی نمی‏گیرم. در این هنگام خداوند به جبرئیل فرمود: محمّد صلی‏الله‏علیه‏و‏آله صاحب فرزندی شده، فرود آی و به او سلام برسان و تبریک بگو و بگو که علی علیه‏السلام نسبت به تو به منزله هارون نسبت به موسی علیه‏السلام است، پس نام فرزند هارون را بر او بگذار. جبرئیل فرود آمد و پس از ابلاغ سلام و تبریک، عرض کرد: خداوند به تو امر کرده که نام فرزند هارون را بر او بگذاری. حضرت صلی‏الله‏علیه‏و‏آله فرمود: نام او چه بوده است؟ عرض کرد: «شبَّر». حضرت فرمود: زبان ما عربی است. جبرئیل عرض کرد: پس نام او را «حسن» بگذار، و پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله نیز چنین کرد.2

کنیه ایشان ابو محمّد» است و برخی از القابشان عبارتند از: «سیّد، مجتبی، سبط، الامین، الحجّة، البِرّ، التّقی، الزّکی و الزّاهد».3

ایشان هفت سال و اندی از دوران کودکی خویش را در دامان شریف رسول خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله سپری کردند و پس از آن 30 سال یاوری صدیق برای پدر گرامی خویش بودند و پس از شهادت امیر مؤمنان علیه‏السلام 10 سال عهده دار امامت شیعیان گردیدند.

سرانجام معاویة - لعنة‏اللّه علیه - با فریفتن «جعده»، همسر آن حضرت و اعطای صدهزار درهم و وعده ازدواج با فرزند خود یزید، امام علیه‏السلام را مسموم ساخت وایشان پس از 40 روز بیماری در آخر صفر سال 50 هجری مظلومانه به شهادت رسیدند.4

دوران امامت آن حضرت با دوران خلافت یکی از پلیدترین و در عین حال زیرک‏ترین خلفای بنی امیه مقارن بود. معاویة بن ابی سفیان که بازور و نیرنگ حاکمیت خود را تثبیت کرده بود، برای توسعه و بسط حکومت خود از هیچ اقدامی فروگذاری نمی‏کرد، و از آنجا که خاندان اهل بیت علیهم‏السلام و شیعیان آنان را مانع اصلی بر سر راه خود می‏دید، به روشهای گوناگون به خشونت و ظلم و جنایت نسبت به آنان اقدام می‏کرد. ابن ابی الحدید از علمای اهل سنت می‏نویسد: شیعیان در هرجا که بودند به قتل می‏رسیدند، بنی امیّه دستها و پاهای اشخاص را به احتمال اینکه از شیعیان هستند می‏بریدند و هرکس که معروف به دوستداری و دلبستگی به خاندان پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله بود زندانی می‏شد و اموالش به غارت می‏رفت و خانه‏اش ویران می‏شد.5

ابن جریر طبری از مورّخین اهل سنّت از قول ابوسوار عدوی می‏گوید: سمرة‏بن جندب که جانشین زیاد بن پدیده‏های جهان محکوم به یک سلسله قوانین ثابت و سنتهای لایتغیّر الهی می‏باشند و خداوند متعال جهان را بر چهارچوب معینی قرار داده که گردش کارها هرگز بیرون از آن انجام نمی‏شود.

ابیه در بصره بود، در بامداد یک روز چهل و هفت نفر از بستگان مرا کشت که همگی حافظ قرآن بودند.