چه انتظار عجيبي..! تو بين منتظران هم عزيز من چه غريبي? عجيب تر که چه آسان نبودنت شده عادت? چه کودکانه سپرديم دل به بازي قسمت... چه بي خيال نشستيم... چه کوششي؟چه وفايي؟ فقط نشستيم و گفتيم: خدا کند که بيايي