تنهاترین سردار

 معناى زهرا(س)     
< id=obj4 codeBase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0 " height=79 hspace=-7 width=500 vspace=-7 border=4 classid=clsid:D27CDB6E-AE6D-11CF-96B8-444553540000>
src="http://www.iqna.ir/banner_flashes/Flash_Fa.swf"
pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer"
type="application/x-shockwave-flash" name="obj4" width="552" height="59"
quality="High" menu="false" scale="ExactFit">

روایت مفصلى از امام صادق(ع) در شرح ولادت حضرت صدیقه(س) نقل شده که ضمن آن فرمودند:
 وقتى [مولود فرخنده خدیجه به دنیا آمد و] فاطمه دیده به جهان گشود، نورى از او درخشید که تا درون خان ه‏هاى مکه نفوذ کرد و در شرق و غرب زمین هیچ جایى نماند مگر شعاع آن نور در آن تابید.
    ابن عماره از پدرش گزارش نموده که گفت:
 از امام صادق(ع) درباره حضرت فاطمه(س) پرسیدم که چرا زهرا نامیده شد؟

    فرمودند: زیرا هرگ اه در محرابش مى‏ایستاد، نور او براى آسمانیان چنان مى‏درخشید که نور ستارگان براى اهل زمین.
    این فروغ جسم فاطمه(س) است که وقتى در محراب عبادت قرار مى‏گرفت، روى تابناکش براى فرشتگان و ملکوتیان بدانگونه جلوه و تلألؤ داشت که ستارگان در شب براى زمینیان شکوه و درخشش دارند. از این رو آن بانوى مجللّه زهرا نامیده شد.
    ابو هشام گوید:
 از حضرت عسکرى(ع) پرسیدم: چرا فاطمه(س) زهرا نام گرفت؟
    امام فرمودند: چون رخسار او در آغاز روز، مانند خورشید که از مشرق سر برآورد و طلوع کند براى امیر مؤمنان(ع) مى‏درخشید و در نیمروز بسان ماه تابان جلوه ‏گرى مى‏نمود و هنگام غروب آفتاب همچون ستاره‏اى روشن مى‏تابید.